Παράθυρο… στα μαθητικά μας χρόνια Πρώτο μέρος: Η διαδρομή Ήταν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μέχρι τα τέλη του ’80, τότε που κάποιοι από εμάς μεγαλώναμε ως μαθητιώσα νεολαία του Καραμούζειου Γυμνασίου και του Λυκείου Αστακού. Χρόνια γεμάτα αθωότητα, ανησυχία, όνειρα και μια ανεξήγητη λαχτάρα για όσα ερχόντουσαν. Στο Καραμούζειο Γυμνάσιο συναντιόμασταν παιδιά, από κοντά και από μακριά· από τον Αστακό και όλα τα χωριά τριγύρω: Καραϊσκάκη, Βασιλόπουλο, Βλυζανά, Μαχαιρά, Μπαμπίνη, Σκουρτού, Χρυσοβίτσα, Πρόδρομο, Αγράμπελο. Τα σχολικά λεωφορεία του ΚΤΕΛ ήταν για μας κομμάτι της καθημερινότητας – σχεδόν προέκταση της μαθητικής ζωής. Κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι, έκαναν την ίδια διαδρομή, σαν πιστοί σύντροφοι της νιότης μας. Ξεχωριστή θέση είχαν τα μικρά λεωφορεία της εποχής: η «Αρχόντισσα» και, όταν εκείνη έμπαινε για σέρβις, «Η Γόησσα». Περνούσαν από Αγράμπελο, Πρόδρομο, Χρυσοβίτσα και Βλυζανά, γλιστρώντας μέσα από στενούς, χωμάτινους δρόμους που δύσκολα ...