Περί Φελλών και λοιπών ...επιπλεύσεων

Στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα κανείς  δεν κατάφερε να αλλάξει την… τάση της συστηματικής αξιοποίησης των «φελλών» αφού ως γνωστόν «επιπλέουν» με χαρακτηριστική άνεση στα ταραγμένα νερά, τις φουρτούνες και τις κρίσεις. 

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την έκφραση «Οι φελλοί επιπλέουν» (όπως και κάτι…άλλο). Ειδικά στο έντονο κύμα και στην φουρτούνα. Άλλωστε όσο πιο ελαφρύς είναι τόσο πιο άνετα επιπλέει ακόμα και στα πιο ταραγμένα νερά.

 Είναι γνωστό βεβαίως πως οι «φελλοί» με παραταξιακή-κομματική ταυτότητα στην Ελλάδα -για το καλό της παράταξης  και του τόπου  – δεν χάνονται. Αξιοποιούνται. 

Μια θέση για έναν άνθρωπο χωρίς ικανότητες, γνώσεις, κριτική σκέψη αλλά με «ελαστική μνήμη», ευκαμψία και παντελή έλλειψη μέτρου και αίσθηση αξιοκρατίας είναι εύκολη υπόθεση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα επιβραβεύονται κιόλας, απολαμβάνοντας την σταθερότητα, την ασφάλεια και την σιγουριά , καταλαμβάνοντας μια θέση που δεν τους ανήκει και δεν τους αξίζει. 

Όπως ο «φελλός» που επιπλέει έχει τη δύναμη της άνωσης, έτσι κι ο ανίκανος που έχει την υποστήριξη μιας παράταξης ,  νιώθει ότι έχει τη δύναμη της εξουσίας.

Όμως, το πιο περίεργο (και κόντρα σε κάθε λογική) είναι πως τα τελευταία  χρόνια όλο και πιο  συχνά οι έχοντες εξουσία επιλέγουν τέτοιους ανθρώπους – δηλ. με τα κλασσικά χαρακτηριστικά του «φελλού» – ως στελέχη και  μέλη διοικήσεων...Και δεν είναι δύσκολο να τους διακρίνει κανείς, γιατί ξεχωρίζουν κιόλας, έχοντας περίσσεια…αυτοπεποίθηση.

 Όπως πολλοί εύστοχα είχε πει ο συγγραφέας Τσαρλς Μπουκόβσκι: «Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες, ενώ οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση»!

Κι αν είναι δύσκολο να τους διακρίνει κανείς από την αυτοπεποίθηση, μπορεί να στηριχθεί με αρκετή ασφάλεια στα κοινά χαρακτηριστικά ενός «φελλού»: ανασφάλεια, ευθυνοφοβία, ανεπάρκεια, αναποτελεσματικότητα,  μυστικοπάθεια, απέχθεια στην κριτική, λατρεία στην κολακεία. 

Αν βρεθείς παρατηρητής προσώπων και καταστάσεων, θα σου είναι εύκολο να διαπιστώσεις την ανάπτυξη των ανθρώπων της «αυλής». Οι «αυλικοί» του «Αφεντικού»! Τι τραγική περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι που λένε πάντα «ναι», γνωρίζοντας άριστα την τεχνική της αναδίπλωσης και της ευκαμψίας

 Παρατηρώντας τους, αισθάνεσαι να αναμεταδίδεται live η σαθρότητα ολόκληρου του μοντέλου  και αντιλαμβάνεσαι παραστατικά, τις επιζήμιες επιδράσεις για την ίδια την κοινωνία, που επιφέρει η συγκέντρωση γύρω από τον άξονα του ενός, τόσων ματαιόδοξων οντοτήτων .